Najnowsza publikacja dotycząca mięsaka Ewinga

Tytuł:
Association between local treatment modalities and event-free survival, overall survival, and local recurrence in patients with localised Ewing Sarcoma. Report from the Ewing 2008 trial - Związek pomiędzy leczeniem miejscowym a przeżyciem wolnym od zdażeń, przeżyciem calkowitym i wznową miejscową u pacjentów z zlokalizowanym mięsakiem Ewinga. Sprawozdanie z badania Ewing 2008.


Autorzy:

P. Heesen, A. Ranft, V. Bhadri, B. Brichard, S. Collaud, S. Cyprova, H. Eich, T. Ek, H. Gelderblom, J. Hardes, L. Haveman, S. Jabar, W. Hartmann, D. Andreou, P. Hauser, J. Kersting, H. Juergens, J. Kanerva, T. Kühne, A. Raciborska, J.Rascon, A. Streitbürger, B. Timmermann, Y. Uhlenbruch, U. Dirksen

Leczenie miejscowe jest kluczowym elementem standardu leczenia mięsaka Ewinga (EWS). Chociaż randomizowane badania kliniczne wykazały poprawę leczenia systemowego, metody leczenia miejscowego są przedmiotem kontrowersji. Przeanalizowano związek między terapią miejscową a przeżyciem wolnym od zdarzeń (EFS), przeżyciem całkowitym (OS) i wznową miejscową (LR) u pacjentów ze zlokalizowanym EWS.


Pacjenci:

Przeanalizowano dane z międzynarodowego badania Ewing 2008 zarejestrowanego w latach 2009-2019 w 117 ośrodkach.

Po chemioterapii indukcyjnej pacjenci otrzymywali leczenie chirurgiczne, radioterapię lub ich kombinację.

Metody:

• metoda regresji Coxa
• analiza wrażliwości z użyciem ważonej skłonności
• analiza podgrup
• współczynniki ryzka (HR) i 95% przedziały ufności

Wyniki:

Do badania włączono 863 pacjentów z zlokalizowanym EWS (sama operacja: 331, terapia skojarzona: 358, radioterapia: 174).

Ryzyko jakiegokolwiek zdarzenia było większe u pacjentów leczonych radioterapią w porównaniu z samą operacją.

Pacjenci ze słabą odpowiedzią na chemioterapię odnieśli korzyść z terapii skojarzonej w porównaniu z operacją.

Pacjenci z guzami miednicy mniejszej odnieśli korzyść z leczenia skojarzonego w stosunku do operacji jedynie w zakresie LR.

Wnioski:

W analizowanej kohorcie pacjentów z zlokalizowanym EWS stwierdzono, że terapia skojarzona była szczególnie cenna u pacjentów z niekorzystnymi czynnikami prognostycznymi, takimi jak słaba odpowiedź histologiczna na neoadiuwantową chemioterapię.

U pacjentów z guzem kończyny ryzyko wystąpnienia jakiegokolwiek zdarzenia podczas leczenia skojarzonego było mniejsze w porównaniu z samą radioterapią.

W całej kohorcie ryzyko wystąpienia jakiegokolwiek zdarzenia było zwiększone u pacjentów leczonych ostateczną radioterapią.

Źródło:

doi: 10.1016/j.ejca.2023.113260